شماری از زنان هرات که پس از سقوط حکومت پیشین کار‌شان را از دست دادند، می‌گویند که آنان با دشواری‌های زیاد اقتصادی در زندگی روبرو هستند و همین موضوع باعث شده که به مهاجرت فکر کنند.
این زنان از امارت اسلامی‌خواهند که زمینه حضور زنان را در فعالیت اجتماعی برابر ساخته و از آنان حمایت کنند.
گلثوم یکی از زنان است که سرپرست خانواده 7 نقری است و بغیر از خودش دیگر نان‌آوری در خانواده ندارد و پس از سقوط حکومت پیشین خانه‌نشین شده است.
او بیان می‌کند که من مجبور شدم یکی از پسران خود را که 16 سال بیش نداشت، برای کار کردن و پیدا کردن لقمه نانی به ایران بفرستم.
وی از مسوولان امارت اسلامی می‌خواهد تلاش بیشتری برای برابر کردن زمنیه کار به زنان انجام دهند.
حسینا عظیمی یکی دیگر از زنانی است که پیش از سقوط حکومت پیشین به فعالیت روزنامه‌نگاری مشغول بود، اما پس از آن کار خود را از دست داد.
اوکه نیز تنها نان‌آور خانواده بود بیان می‌کند، پس از سقوط حکومت پیشین من بیکار شدم و چندین ماه پس از آن نیز در افغانستان بودم، اما حالا مجبور شدم که مهاجرت کنم و هر‌کاری که پیش آمد انجام دهم تا بتوانم زندگی روزانه خود را بچرخانم.
مرضیه یکی دیگر از زنان است که یک سال می‌شود که فرصت‌های کاری‌اش را از دست داده او می‌گوید: تقریباً یک سال است که هیچ نوع درآمدی ندارم و به دلیل اینکه تنها فرد نان‌آور خانواده بودم، من و فامیلم با دشواری‌های زیادی روبرو هستیم”.
وی افزود، پس از سقوط حکومت پیشین، تمام فرصت خود را از دست دادم، اما با آن هم تلاش کردم که برای خودم امید خلق کنم و بتوانم ادامه دهم و امیدوارم بتوانم که امیدهای بیشتری برای ادامه زندگی در کشور برای خودم خلق کنم.
از سوی هم، ریاست کار و امور اجتماعی در هرات بیان می‌دارد، که از یک سال بدینسو به کمک شماری از نهادهای کمک‌رسان توانستم که برای 2000 تن از زنان در هرات زمنیه کار و آموزش‌های فن و حرفه را برابر سازیم.
عبدالله آمر کار ریاست کار و امور اجتماعی ولایت هرات بیان‌دارد، در یک سال گذشته با همکاری نهادهای بین‌المللی توانستیم برای 2000 خانم زمینه کار را فراهم سازیم، اما باید تذکر دهم که ما نمی‌تواننیم که برای زنانی که درجه‌های تحصیلی دارند به صورت مستقیم کار فراهم کنیم، ما فقط می‌توانیم برای آنها جواز کاری صادر کنیم.
او می‌افزاید، بر اساس آمار موجود نزد ما بیشتر افرادی که توسط مؤسسات استخدام می‌شوند نیز زنان هستند.
این تنها زنان نیستند که از وضعیت بد بیکاری در کشور شکایت دارند. آمار نهادهای جهانی حتی در دو دهه پسین نشان می‌دهد که میزان بالای مردم افغانستان بیکار هستند.