تجمع بانوانی که حلقه‌هایی کوچکی را تشکیل داده و مصروف کار کردن هستند. در این تجمع، در کنار خانم‌های خانه، شاگردان مکاتب، دانشجویان و استادان نیز با آنان هم‌راه شده و به صورت مشترک کار می‌کنند.
.
شماری از این بانوان که مدت‌هاست در این مکان کوچک در بخش پروسس دواهای گیاهی کار می‌کنند، می‌گویند سفره‌های خالی آنان را وادار به انجام کارهای شاقه، اما با درآمد ناچیز نموده است.
یاسمن رحیمی یک تن از خانم‌هایی که به کسب و کارخانگی روی آورده می‌گوید بیش از یک بهار عمرش را صرف کار کردن در این محیط هرچند کوچک، اما دوستانه کرده است.
او میافزاید: “تقریباً یک سال می‌شود که به این‌جا می‌آیم و کار می‌کنم، این‌جا خوب است، اول که آمدم زیاد با کار آشنایی نداشتم، بعداً زنانی‌که این جا بودند به من یاد دادند که چی کار کنم، حالا شکر خدا خوب است.”
شادی و لبخند، در چهره‌ی شماری از این بانوان هویداست، آنان می‌گویند هرچند با کار کردن در این مکان پول اندک بدست می‌آورند، اما از طرفی کار کردن در این محیط را سرگرمی خوبی برای خودشان می‌دانند.
سوسن اکبری یک تن دیگر از زنان شاغل این مکان می‌گوید برای فرار از چالش‌های روحی و خانه‌نشین شدن به این حرفه روی آورده است، اکبری میافزاید: “در خانه ماندن سخت است، وضعیت روحی من خوب نبود، خانواده نگران شده بودند که من افسرده شدم. بخاطر همین آمدم این جا تا خودم را با کار کردن مصروف کنم و هم کسب درآمد کنم.”
در گوشه‌ی دیگر این مکان کوچک، همانند سوسن، نازیلای ۲۵ ساله نیز از کار کردن در این جا ابراز خرسندی نموده میافزاید از این که دوباره با هم‌سنین خودش هم‌قطار شده و کار می‌کند خوشحال است. او علاوه می‌کند کارشان در بخش پروسس و بسته‌بندی انواع دواهای گیاهی مختلف است که نظر به آموزش‌هایی از جانب مسئول بخش، دواهای گیاهی ساخته و بسته‌بندی می‌کنند.
هم‌چنین او اضافه می‌کند: “ما از ساعت ۸ صبح تا ۳ الی ۴ عصر در این جا هستیم و کار می‌کنیم، از این که در خانه بیکار باشیم، این کار خوب است. هم کمکی به خانواده‌های خود می‌شویم و هم به خودمان.”
شکریه احمدی، مسئول این مکان می‌گوید هدف‌اش از ایجاد این مکان را، کارآفرینی برای بانوان و دختران عنوان می‌کند.
خانم احمدی تصریح می‌کند که در این مکان، بیش از پنجاه خانم در ساعت‌های مختلف کار می‌کنند.
او علاوه می‌کند: “کار ما تنها در بخش خانم‌ها است، که شمار زیادی از زنان مصروف کار هستند، اما با بعضی از چالش‌ها ما روبه‌رو هستیم، نیاز داریم که از طرف حکومت حمایت شویم تا بتوانیم محصولات و تولیدات خود را نه تنها به هرات بلکه خارج از کشور هم انتقال بدهیم.”
گفتنی‌ست که در سال روان، شمار زیادی از زنان به تجارت‌های کوچک روی آورده‌اند. آنان تلاش دارند با کار کردن، از یک طرف نفقه‌ی خانواده‌های‌شان را تأمین کنند و از سوی دیگر، حضورشان را در جامعه پُر رنگ کنند.
گزارشی از کبرا سالاری