شماری از باشنده‌گان هرات از افزایش شمار تکدی‌گران در این ولایت ابراز نگرانی می‌کنند. آنان می‌گویند که اکثریت مهاجران منطقه شیدایی با روش‌های متفاوتی در این ولایت دست به گدایی می‌زنند. به گفته آنان، شمار افرادی که دست به گدایی می‌زنند، به ده‌ها تن می‌رسد که بیش‌تر آنان مردان و کودکان هستند که کسبه‌کاران و افراد رهگذر را در سطح شهر مجبور به پرداخت پول و مواد خوراکی می‌کنند.
شهیر احمد می‌گوید که روزانه ده‌ها تن به دکانش مراجعه کرده و خواستار کمک می‌شوند. به گفته او، اکثریت این افراد از آواره‌گان داخلی در منطقه شیدایی هستند. او تاکید می‌ورزد که تعداد افرادی که دست به تکدی می‌زنند، در این روزها افزایش یافته و آنان از دست‌شان اذیت می‌شوند.
به نقل از روزنامه هشت صبح؛ این دکان‌دار هراتی می‌افزاید: “خدایی خیلی ما را خسته کردند، یک روز حساب کردم ۸۲ نفر به گدایی‌کردن به فروشگاه بالا شدند. کلاً مهاجران شیدایی هستند که تا چیزی نگیرند دکان را رها نمی‌کنند. یعنی به واقعیت ما را اذیت دارند، روزانه به ۸۰ نفر به دکان بیاید هم کسبه‌کار را خسته می‌سازند و هم مشتری‌ها را.”
در همین حال، بسیاری از باشنده‌گان هرات می‌گویند که کودکانی که دست به گدایی می‌زنند به شیوه‌های متفاوت و روش‌های گوناگون از مردم پول می‌گیرند.
به اساس گزارش نشر شده در روزنامه ی هشت صبح؛ حفیظ‌الله، یکی از باشنده‌گان هرات، می‌گوید: “پای عابرین را می‌گیرند تا چیزی نگیرند رها نمی‌کنند. به داخل شهر از پاچه آدم می‌گیرند و خود را به‌روی پای می‌اندازند، هر چه بگویی ایلا نمی‌دهند و باید چیزی برایشان بدهید ورنه خود را کشال می‌کنند. این حالت دشوار است و نمی‌دانیم که این سیستم را کی به این‌ها یاد داده است.”
این در حالی است که ریاست کار و امور اجتماعی تحت مدیریت طالبان در هرات می‌گوید که تکدیگری در این ولایت از مجبوری نیست و شمار زیادی آن را پیشه و شغل خود کرده‌اند.
حافظ میرزا محمد ابو منصور، رییس طالبان برای ریاست کار و امور اجتماعی هرات، گفته در صحبتی که با خانواده‌های تکدی‌گران داشته، دریافته است که آنان از شرایط عادی اقتصادی برخوردارند. به گفته او، حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از تکدی‌گران شرایط اقتصادیشان خراب است و دیگران گدایی کردن را به‌عنوان شغل برگزیده‌اند.
این مقام محلی طالبان گفته است: “این‌ها زیادی واقعی نیستند، ما با خانواده‌های آنان دیدیم و خانواده‌شان شرایط اقتصادی متوسط دارند و کم کسانی هستند که ۲۰ تا ۳۰ درصد گدای‌گر هستند و چیزی به خانه‌ها ندارند. ما چیزی که برداشت کردیم این نفرها برای بدنامی دولت [طالبان] و کشور شروع به این کار کرده‌اند.”
ابو منصور افزوده است که طالبان در هرات پس از این افرادی را که دست به گدایی بزنند، جمع‌آوری می‌کنند. به گفته او، شماری از خانواده‌های تکدی‌گران که برای رهایی آنان آمده بودند، گفته‌اند که اکثریت‌شان شغل دارند.
پیش از این، نهادهای بین‌المللی از گسترش فقر و گرسنه‌گی، افزایش بیکاری، تداوم خشک‌سالی و نبود فرصت‌های شغلی در کشور هشدار داده‌اند. به گفته آنان، اگر به بحران بشری در افغانستان رسیده‌گی نشود، فاجعه انسانی خلق خواهد شد.
باشنده‌گان کشور می‌گویند که در این چند سال اخیر، فرصت‌های شغلی از بین رفته است و مردم از سر ناچاری به گدایی رو آورده‌اند.