به تازگی بانک جهانی گزارشی را مبنی بر افزایش ۹۰ درصدی صادرات کشور، ثبات ارز افغانی و افزایش عواید حکومت طالبان منتشر کرده است و این گزارش خوشبینی‌های را میان مردم افغانستان، جهانیان و رهبران فعلی کشور بوجود آورده است. در کنار اینکه این گزارش حرف‌های مثبتی دارد، اما از طرف دیگر نباید از فقری در کشور وجود دارد چشم پوشی کرد. بسیاری از مردم کشور امکانات اولیه برای زندگی را ندارند و این به شدت، تاثیر منفی روی اقتصاد کشور می گذارد.
آمار سازمان‌های جهانی نشان می‌دهد که بیشتر مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
گزارشی که در ماه میزان سال جاری توسط سازمان ملل نشر شد، نشان می‌دهد که ۹۵ فیصد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در حالی که نرخ بیکاری در کشور نیز بلند است. بلند بودن آمار فقر در کشور همزمان با ازدیاد صادرات در کشور دو موضوع متناقض است که باید با استفاده از دانش تخصصی در بخش اقتصاد میزانی میان آنها بوجود آورد.
امارت اسلامی در کنار توجه به بخش صادرات و حمایت از تجار باید توجه داشته باشد که فقر را نیز در جامعه کاهش دهد. چون همین موضوع می تواند که با گذشت زمان، بسیاری از فعالیت های جامعه را فلج کند.
پر واضح است که برای کاهش فقر امارت اسلامی باید بکوشد که زمینه کار را برای مردم به ویژه جوانان فراهم سازد. و این برابر کردن دو طیف از مردم را در بر می گیرد. افرادی که در بخش‌های از فعالیت‌های دارای تخصص هستند و افرادی که هیچ تخصصی ندارند، اما به کار ضرورت دارند. مسوولان فعلی باید تلاش کنند برای افراد متخصص در اداره های مختلف به ویژه در اداره دولتی که این روزها نیاز شدید به افراد متخصص دارد، کار مهیا کنند و همچنان بکوشند که از طریق فراهم آوری زمینه آموزش برای افراد غیر متخصص آنان را وارد بازار کار کنند.
ممکن است که امروز چشم بسیاری از افراد جامعه به کمک‌های بشردوستانه باشد و تلاش امارت اسلامی هم همین است که این کمک‌ها به افغانستان افزایش یابد. باید دانست که این کمک ها برای مدت طولانی نخواهد بود و تنها راه خلاص شد از فقر برابر کردن زمینه کار برای مردم در افغانستان است.