ما چه بخواهیم چه نخواهیم، نوروز بی‌پروا به خواست و میل ما، می‌آید و می‌رود و با این رفت‌وآمدهایش، سیر زنده‌گی را رقم می‌زند و گهواره حیات را می‌جنباند. اگر بخواهیم نوروز نیاید، این یعنی پایان حیات؛ اگر نوروز نخواهد که بیاید، باز هم می‌خواهد پایان داستان زنده‌گی انسان‌ها و زنده‌جان‌ها را اعلان کند. پس بود و نبود نوروز، با بود و نبود زنده‌گی پیوند تنگاتنگ دارد. نبودن نوروز یعنی پایان زنده‌گی، یعنی آغاز مرگ و نیستی همه تازه‌گی‌ها و طراوت‌ها و شکوفه‌ها و نطفه‌بستن‌ها و مرگ آرام و پوشیده حیات.
انسان موجودی اندیشمند است که به عنوان حیوان اندیشمند نیز یاد می‌شود. انسان موجودی متفکر است که می‌تواند فکر و اندیشه‌ی خود را از راه‌های متفاوتی بیان دارد؛ یکی از کلی‌ترین راه‌های بیان اندیشه‌ی انسانی؛ هنر است پس هنر شکلی از آگاهی اجتماعی و فعالیت انسانی و توصیف‌گر جامعه و جهان می‌باشد که واقعیت اجتماع را به بیان عاطفی و به صورت خلاق منعکس می‌کند.
بزگترین معضلی که در راستای برنامه‌های توانمندسازی زنان در افغانستان مطرح است، فساد و حیف و میل پولی است که به نام زنان به جیب شارلاتان‌های موجود در افغانستان می رود.
در بعضی جوامع که به نام جوامع بسته یاد می‌شوند، افرادی زندگی می‌کنند که تحت تسلط اشخاصی هستند که از لحاظ پول و دارایی دارای مقام بالاتری هستند، “فریره ” از این افراد تحت نام ستمدیدگان یاد می‌کند.
هنر شکلی از آگاهی اجتماعی، فعالیت انسانی، توصیف‌گر جهان و جامعه است. منبع هنر به عنوان جزیی جدا نشدنی از انسان، کار، زحمت و خلاقیت اجتماعی می‌باشد.