بعد از تحولات اخیر، موج عظیمی از حرفه‌ای‌ها کشور را ترک گفتند و آنانی هم که باقی مانده‌اند، یا منتظر راهی برون‌رفت هستند و یا اینکه هنوز امیدهای‌شان را در همین سرزمین جستجو می‌کنند و دنبال فرصتی برای شریک کردن تخصص و تجربه‌ی خود‌اند. این امید، توجه و فرصت را از سوی امارت اسلامی می‌طلبد. اگر به بهانه‌های متفاوت از قشر حرفه‌ای و متخصص روی‌گردانی شود، این افراد کشور را ترک خواهند گفت که منجر به تضعیف پشتوانه‌ای سرمایه انسانی جامعه می‌شود.
بحران‌ها همواره با خود انگاره‌های را به یدک می‌کشد که حالت پایدار جامعه انسانی را مختل کرده و انسان‌ها را در این برهه‌ی زمان بیشتر نیازمند می‌نمایاند. بشر در این زمان بیشتر از هر مهمی دیگری وابسته‌ی ارتباط با یکدیگر هستند. این ارتباطات است که زنجیرهی نیازمندی را تا حد لازم برطرف سازد و قادر است که دردها انتقال و گفتمان‌ها را شکل‌دهی کند، اما اگر در مواقع بحران زنجیرهی ارتباطات بگسلد و صدای انسان‌ها در گلوی شان خفه شود، نه تنها اینکه نیازمندی‌های اولیه مردم برطرف نخواهد شد که بلکه جامعه دچار دشواری‌های بسیاری از فلج شدن چرخه‌ی اقتصاد گرفته تا کمایی روانی را در بر می‌گیرد.
ارتباطات خصیصه‌ای است که آنچه انسان امروز دارد، مدیون‌اش است. نبود آن ممکن نیست و کاهش آن هم در کنار اینکه جامعه را دچار افت اقتصادی و توسعه می‌کند، نوع فرومایگی در قرن بیست‌ویک به حساب می‌آید. اطلاعات و ارتباطات است که به نحوه‌ی زیست بشر معنا می‌دهد.
اگر می‌خواستیم جهانی‌شدن را با تصویری نشان دهیم، عکس یک کانتِینر حمل‌ونقل گزینه‌ی خوبی می‌بود. این جعبه‌های فلزی، که پر از کالا هستند و روی عرصه‌ی کشتی‌های بزرگِ اقیانوس‌پیما چیده می‌شوند، معمولاً 12 متر طول و ۲/۵ متر ارتفاع دارند و نماد زمانه‌ای هستند که در آن انبوه کالاها با هزینه‌ای ناچیز از این سو به آن سوی دنیا منتقل می‌شود. هزینه‌ی حمل‌ونقل جهانیِ کالا چنان ناچیز است که بر تصمیم مصرف‌کنندگان مبنی بر نوشیدن شراب سفید کالیفرنیایی به جای شراب سفید استرالیایی یا پوشیدن کفش ورزشی اندونزیایی به جای کفش ورزشیِ هندی تأثیر نمی‌گذارد.
یکی از مسایل قابل توجه در بین عرفا و اندیشمندان مسلمان مساله‌ی اندیشیدن به انسان، آفرینش انسان و مرگ و آخرت او است. این نوشتار بیان‌گر مرگ‌اندیشی و نوع نگاه به آخرت است. امام محمد غزالی/ در این نوشتار به مرگ، نگاه آخرت اندیشی و دینی زیستن دارد و آن را با دیدگاه عرفانی‌اش در هم پیچیده است.
کشورعزیز ما افغانستان از نگاه ژییولوژیکی و زمین شناسی وداشتن خاک های جوان در سطح منطقه مشهورمیباشد.
زمین یک منبع طبیعی است که در مباحث اقتصادی به عنوان یک موضوع مهم وارد شده است، مطالعه اقتصادی زمین در واقع شروع اقتصادی منابع میباشد.بدون شک زمین یک عامل مهم تولید در بساری از فعالیت های اقتصادی از قبیل زراعت، باغبانی، دامداری، جنگل؛ مناطق مسکونی، تجاری وصنعتی می باشد.
مالکیت زمین نیز برای افراد وکشورها یک قدرت اجتماعی وثروت شخصی مهمی بشمار میرود.
در کشور ما خصوصا درولایت هرات اراضی از جمله ثروت خداداد ودولتی شمرده می شود مانند جنگل ها، مراتع وچراگاه ها، دریاها وبسترآنها، معادن،زمین های بایر، جزیره هاوآبهای ایستاده ، آثار باستانی ، کوه ها وتپه ها ، اموال پادشاهان، غنایم برجسته، غنایم جنگی، مالکیت های ملی ودولتی هستند که باید در راه خدا ومردم مصرف شوند. یعنی سرمایه های طبیعی کشور باید از دستبرد وانحصار زور مندان نجات داده شود وبا نظارت کامل دولت عادل وملی به مصرف عموم مردم رسانده شود.