در دوره های مختلف، سازمان ملل برای جلوگیری از فاجعه حقوق انسانی و بشری در افغانستان کمک های زیادی نموده است.
طوری که همه شاهد هستیم بیست و دو سال قبل، زمانی که دوره اول امارت اسلامی افغانستان سقوط کرد، کمک های زیادی از نقاط مختلف جهان به افغانستان سرازیر شد.
این کمک ها تحت نام کمک های بشر دوستانه به افرادی که از جنگ متضرر شده بودند توزیع می گردید.
حال در این دوره هم و بعد از روی کار آمدن دوباره ی امارت اسلامی ما شاهد این کمک های بشر دوستانه به مردم افغانستان هستیم.
طبق آخرین آمار سازمان جهانی غذا از آغاز سال جاری میلادی تا کنون به 16 میلیون افغان نیازمند مواد غذایی کمک شده است.
در کنار این همچنان سازمان ملل هفته وار 40 میلیون دالر را به افغانستان کمک می کند. به اساس گزراشی که اخیرا سیگار نشر کرده، از سال 2021 تا کنون تنها آمریکا هشت ملیارد دالر را به امارت اسلامی کمک کرده است.
حال اگر خواسته باشیم آمار کمک های جهان به افغانستان را از سال 2002 به این طرف برشماریم مطمئن هستم که به یک رقم خیلی بالایی رو به رو خواهیم شد.
حال سوال خلق می شود، که آیا این کمک ها به نفع مردم افغانستان تمام میشود، و یا خیر به ضرر شان؟
اگر این سوال از من پرسان شود قطعا در پاسخ خواهم گفت که این همه کمک ها با وجودی که مردم نیازمند مان را از گرسنگی و مرگ نجات می دهد، اما در کنار آن یک نقض کلان نیز از خود به جای میگذارد.
اولین ضرر این کمک ها متوجه ملت افغانستان میشود. قبول داریم که نفع عمده ی آن این است که باعث نجات مرگ افراد نیازمند از اثر گرسنگی میگردد؛ اما همین کمک ها به مرور زمان باعث میشود مردم تنبل به بار آمده و برای رفع نیازهای اولیه زندگی خود تلاش نکنند که به نظر من تا حدودی این اثرات را همین حال هم در جامعه ی خود میتوان دید.
راه حل چیست؟ همه می دانیم که افغانستان یک کشور جنگ زده است؛ جنگ های داخلی و خارجی زیادی را در دوره های مختلف تجربه کرده است؛ همین جنگ زدگی افغانستان نه تنها که باعث شده حقوق بشری در آن نقض شود بل جلوی پیشرفت آن نیز گرفته شده است.
به باور من از همان اول از کمک های بشر دوستانه به گونه ی درست اش استفاده نشده است. اگر این همه کمکه ا برای زیر ساخت بناهای اقتصادی مصرف میشد نه تنها که چرخه ی اقتصادی در کشور بوجود میآمد و فقر اقتصادی از بین میرفت؛ همچنان باعث پیشرفت کشور میگردید و اکثریت مشکلات از جمله مهاجرت های اجباری و فرار نیروی جوان و کار نیز حل می گردید.
امیدوار هستیم که امارت اسلامی از این فرصت استفاده نموده و از کمک ها طوری استفاده کند که به گونه
ی دوامدار برای مردم اشتغالزایی کند.
نویسنده فروزان فروغ خاوری