غلام‌حیدر ۱۰۳ ساله که بیش از ۹۰ سال عمرش را در هرات با تار و سوزن روی پوست حیوانات سپری کرده است می‌گوید که وی در حال حاضر یگانه بازمانده این صنعت در هرات است.غلام‌حیدر با وجود کهولت سن، سوزن نوک‌تیز را در دست دارد و سعی بر پیوند دادن تکه‌های پوست دارد.او می‌گوید که ۹۰ سال است روی صنعت قدیمی چرم‌دوزی (پوستین‌دوزی) کار می‌کند و در تلاش است تا این صنعت بعد از او نیز در دستان نسل‌های جدید زنده بماند.
این پوستین‌دوز با سابقه، می‌گوید که در گذشته با فرا رسیدن فصل زمستان و سرد شدن هوا، بازار صنعت چرم‌دوزی در هرات گرم می‌شد و کسبه‌کاران این صنعت در تپ و تلاش دوخت و دوز لباس‌های چرمی برای مشتریان شان بودند؛ اما اکنون با وجود سردی هوا، بازار این کسب نیز سرد و خاموش است.او می‌افزاید: «کار نیست، علاقه مردم به این صنعت بسیار کم شده و اقتصاد هم ضعیف است، قبلا ما صادرات داشتیم بازار رونق داشت، مخارج زندگی ما از همین راه تامین می‌شد، اما حالا فروش هیچ نداریم.»وی با اشاره به لباس‌های دوخته‌شده از پوست که به روی دیوارهای این کارگاه‌شان آویزان است، علت رکود بازار صنعت چرم‌دوزی را روی کار آمدن لباس‌های مدرن و ماشینی و هم‌چنین عدم حمایت بازرگانان عنوان می‌کند.
او چنین بیان می‌کند: «حالا بیش‌تر کالاها و لباس‌ها از خارج می‌آید و مردم کمتر به لباس‌های سنتی، به‌خصوص چرم علاقه دارند.»از سوی هم مسئولان در ریاست اطلاعات و فرهنگ ولایت هرات صنعت چرم‌دوزی را یکی از قدیمی‌ترین صنعت در این ولایت عنوان کرده و از تلاش‌ها بر حمایت شاغلان این صنعت، سخن می‌زنند.مولوی حمیدالله غیاثی، آمر فرهنگ و هنر ریاست اطلاعات وفرهنگ هرات می‌گوید که این اداره از طریق برگزاری نمایش‌گاه‌ها و در اختیار قرار دادن غرفه‌های رایگان به کسبه‌کاران در تلاش است تا این صنعت را زنده نگه‌دارد.گفتنی است که سال‌هاست شمار بسیاری از باشندگان این ولایت سرگرم این صنعت هستند، اما در سال‌های پسین این صنعت رو به خاموشی است.