تأمین ارتباطات بین نقاط مختلف کشور زمینه‌ی رشد اقتصادی و خدمات رسانی در عرصه‌های مختلف را برای شهروندان مساعد می‌سازد.
متأسفانه طی سال‌های بحران و جنگ که حدود نیم قرن در کشور ما دوام کرد نه تنها کارهای اساسی برای اعمار شاهراه‌های جدید شروع نشد، بلکه سرک‌ها و پل‌های اعمار شده قبلی هم به دلیل عدم حفظ و مراقبت و جنگ‌ها قسماً و بعضاً و کُلاً تخریب شد.
در دوران جمهوریت با سرازیر شدن پول‌های میلیارد دالری با آنهم ما شاهد کارهای اساسی در این عرصه نبودیم، نمونه‌ی مثال آن مسیر سالنگ بود که نتوانستند آن را حداقل به شکل که امروز ترمیم گردید، ترمیم کنند.
شاهراه کابل قندهار هم به قیمت گزاف در اوایل جمهوریت ترمیم و اعمار شد اما به علت کیفیت بسیار پائین طی دو سال بعد از افتتاح تخریب شد.
سرک حلقوی مسیر هرات، بادغیس، فاریاب هم به دلیل کلاهبرداری شرکت قرار دادی خارجی نیمه کاره رها شد که تا حالا همچنان بحال خود باقیست.
اصل عمده در اعمار و حفظ و مراقبت جاده‌های خورد و بزرگ امنیت و کنترول وزن موترهای باربری است. خوشبختانه امروز امنیت تأمین است و مسوولین امور هم در قسمت ترمیم و اعمار جاده‌ها علاقمندی زیادی دارند.
ازینکه تقریباً در تمام افغانستان هیچ شاهراهی با معیارهای بین‌المللی امروزی وجود ندارد و همچنان سرک‌های ولسوالی‌ها به مراکز و ولایات هم به شکل پخته و اساسی اندک است.
بناءً امارت اسلامی باید با طرح‌های جدید جاده سازی قدم‌های اساسی بردارد و بودجه کافی در این بخش اختصاص دهد.
تقویت وزارت فواید عامه و بخش حفظ و مراقبت جاده‌های آن وزارت گام اساسی بشمار می‌رود.
تازمانیکه بخش خصوصی توانمندی‌های واقعی بیشتری در عرصه سرک سازی پیدا کنند، خوبست سکتور دولتی در این عرصه مسوولیت اعمار و حفظ و مراقبت را بدوش داشته باشد، نمونه مثال آن ( اداره انکشاف ملی ) است که بسیار موفقانه در عرصه نوسازی و بازسازی پروژه‌های بزرگ موفقانه عمل کرده است.
امیدواریم با طرح و تطبیق برنامه‌های اساسی در حصه‌ی جبران عقب مانده‌گی‌های نیم قرن گذشته همه‌ی ملت افغانستان باهم به موفقیت‌های بزرگی نایل گردیم.